Łagiewniki to jedno z 36 łódzkich osiedli. Ma charakter podmiejski, tutejsza zabudowa to w większości domki jednorodzinne. Znaczną część osiedla zajmuje Las Łagiewnicki – największy las położony w granicach miasta w Polsce, jeden z największych w Europie.
Las Łagiewnicki
Las Łagiewnicki wraz z kąpieliskiem Arturówek znajdującym się na jego terenie, oblegany jest nie tylko latem. Co roku przybywa miłośników zimowych kąpieli, a łódzkie morsy na niedzielne pływanie upodobały sobie właśnie ten zbiornik wodny. Ale nie trzeba być amatorem lodowatej wody, żeby odwiedzić to miejsce. W lesie, którego powierzchnia wynosi ponad 1200 ha, wytyczone są ścieżki do spacerowania i biegania. Zimą, po opadach śniegu, nie brakuje tutaj narciarzy na biegówkach. Spacerując po tych terenach, można natknąć się na ponad 200-letnie dęby. Na całym obszarze zarejestrowanych jest 101 różnych gatunków drzew i krzewów, a część kompleksu, niemal 70 ha, objęta została dodatkową ochroną – w postaci rezerwatu przyrody pod nazwą rezerwat przyrody Las Łagiewnicki.
Drewniane kapliczki
Na terenie Łagiewnik można także podziwiać wyjątkową architekturę. Na szczególną uwagę zasługuje barokowy kościół franciszkański, zbudowany w latach 1701–1723 oraz drewniane kapliczki, które są jeszcze starsze od kościoła. Jedna pochodzi z 1676 roku, druga z początków XVIII wieku.
Postawienie pierwszej z kapliczek – św. Antoniego, uznaje się za początek nieformalnego przybycia na te tereny franciszkanów. Z jej powstaniem wiążą się legendy. Ówczesnemu właścicielowi dóbr łagiewnickich, Samuelowi Żeleskiemu zaczęło padać bydło. Za namową kuzyna zaczął wznosić modły do św. Antoniego. Kiedy pomór bydła się zakończył – wzniósł drewnianą kapliczkę w ramach dziękczynienia.
Druga historia wiąże się z objawieniem się św. Antoniego cieśli Jerzemu, który wówczas budował dziedzicowi młyn. Święty miał wówczas ponaglać fundatora w kwestii budowy kapliczki. Po wybudowaniu pierwszej kaplicy, która początkowo stała w miejscu, gdzie obecnie znajduje się kościół, postawiono kolejne 5 kaplic: św. Rocha i św. Sebastiana, kaplicę cmentarną św. Walentego, kapliczkę – domek ojca Rafała, kaplicę Matki Bożej Anielskiej i największą – kaplicę Przemienienia Pańskiego. W czasie drugiej wojny światowej cztery z sześciu kapliczek zostały zniszczone przez niemieckich okupantów. Pozostały dwie – najstarsza – św. Antoniego oraz św. Rocha i św. Sebastiana.
Kapliczki znajdują się nieopodal skrzyżowania ul. Wycieczkowej z ul. Okólną. Ich konstrukcja jest zrębowa, a dachy gontowe. Wewnątrz znajdują się zabytkowe ołtarze. W tej najstarszej, św. Antoniego, jest także słynne źródełko, z którego licznie korzystają wierni. Jego woda podobno ma uzdrowicielską moc…
Murowany kościół
Kapliczka św. Rocha i św. Sebastiana powstała dzięki budowie kościoła św. Antoniego (ul. Okólna 185). Pierwszy kościół, który tam stanął pod koniec XVII wieku, był drewniany. Ponieważ systematycznie rosła liczba wiernych, którzy przybywali do tej świątyni, podjęto decyzję o budowie większego kościoła, murowanego. Poprzedni kościół rozebrano, a drewno posłużyło jako budulec pod cztery kapliczki…
W 1701 r. położono kamień węgielny pod budowę kościoła. Prace trwały aż 23 lata. Kościół do dziś zachował swoją pierwotną bryłę i wystrój. We wnętrzu znajduje się dziewięć ołtarzy, warto obejrzeć je wszystkie. Na głównym ołtarzu, w jego centralnym miejscu, znajduje się obraz św. Antoniego Padewskiego, patrona kościoła. Z kolei pod jednym z pozostałych ołtarzy znajduje się grób o. Rafała Chylińskiego – najbardziej znanego franciszkanina z łódzkiego klasztoru.
Ojciec Rafał trafił w pierwszej połowie XVIII w. do klasztoru do Łagiewnik, gdzie powierzono mu opiekę nad żebrakami. Za życia wsławił się wyjątkową dobrocią, a po śmierci wielkimi cudami. Początkowo trumna z jego szczątkami umieszczona była w krypcie, w 1991 roku grób przeniesiono pod ołtarz.
Barokowy kościół można podziwiać do dziś, pełni funkcję kościoła parafialnego, a latem organizowane są tam koncerty pod nazwą „Festiwal Muzyki w Starym Klasztorze”.
